YAŞAMA TUTUNANLAR... (1)
Çok uzun yıllar önce tanıştım, M.M., A.O. ve ebeveynleri ile ben. Özel Eğitime başladıklarında çocukların ve ailelerinin nasıl bir çıkmazın içinde olduğunu yaşayarak gördüm.
Aslında biz halk olarak yardımlaşmayı, ihtiyacı olanı kollamayı, destek olmayı seven insanlarız. O günlerde, Özel gereksinimli bireylerin davranışlarının, eksikliklerinin ne olduğunu halk tarafından çok bilinmedigi, yeterli eğitim de alamadıkları için bu çocuklar çevreleri ile sağlıklı bir iletişim kuramıyorlar ve onlara acıyarak bakılıyordu.
Aslında bu konular ile ilgili Osmanlı döneminden bu güne önemli çalışmalar yapılmış. Ama toplumun bilinçlenme ve konunun toplumsal olarak içselleştirilmesi konusunda eksiklikler vardı.
Biz Saruhanlı'da Özel Eğitim ile ilgili çalışmalara başladığımız günlerde; bu yavrularımız ortak kullanım alanlarında, kahvehanelerde şaka niyetli takılmalar, alaya almalar ile inanılmaz bir ötekileştirme ve travma yaşıyorlardı.
Bu durum hem aileler hemde o çocuklar için hiç kolay değildi. O güne kadar aile içinde kalan, saklanan çocuklar daha çok görülmeye başladı. Devletin Özel Eğitimin yanında sosyal haklar ile desteklemesi çok olumlu bir etki yarattı.
Biz kurumumuzda eğitim verdigimiz Çocuklarımız, aile eğitimleri ile birlikte yaşadıkları çevrede yetkili kişiler ve o çevredeki insanlar ile görüşerek olumlu süreci hızlandırdık.
Bu olumlu gelişmeler ile birlikte ilkokuldan, ortaokuldan, liseden destek eğitime ve fizik tedavi için gelen çocuklarımızın sayısı sürekli artıyordu.
Bizim kurumlarımız Milli Eğitim Bakanlığına bağlı ve İlçe Milli Eğitim Müdürlügümüz'ün denetimi altında bu hizmetleri veriyoruz.
Bizim kurumlarımız dan eğitim alan öğrencilerimiz, öğretmenleri ile okul öğretmenleri, aile ile daha iyi iletişim ile ilerlemeleri artı. Rehber öğretmenlerimiz ile aile eğitimleri, bire bir görüşmeler yapılması, gittikleri okul ile iletişim halinde eğitimin sürmesi çok daha hızlı ve verimli ilerlemenin önünü açtı.
