Yaşadığımız şu kısa hayatımızda birçok şeyin kıymetini ve değerini bilemediğimiz bir gerçektir.
Belki de sıradan görmeye başladığımız, birçok şeyin ancak kaybedince kıymetini daha iyi anlarız. Ama tabii ki iş işten geçmiş ve o fırsatı kaçırmış oluyoruz. Bunu yaşamayan yoktur veya çok nadir diye düşünüyorum.
Genelde ailenden çok yakınını ve çok sevdiklerini kaybedince anlıyorsun. İnsan ailesinin kıymetini onlardan uzak kalınca daha iyi anlıyor. Her zaman yanımızda olan anne ve babamıza o kadar ilgilenmeyiz. Onları kaybedince veya başka ülkelerde yaşıyorsanız onlarla 5 dakika geçirmek için neler vermezsiniz.
Hatta öyle ki, doğarken bindiğimiz trende anne ve babamızla tanıştık.
O zamanlar onların hep bizimle seyahat edeceklerini zannettik. Oysa İstasyonun birinde onlar trenden ineceklerdi ve bizi yolculuğumuzda yalnız bırakacaklardı. Tam da öyle oldu.
***
Hayatta kıymeti bilinmesi gerekin en büyük hazine sağlık, aile ve çok sevdiklerimizin olduğunu düşünüyorum. Sağlık ve huzur olmadan hiçbir şeyin kıymeti olmaz. Milyonların olsa ama sağlığın, mutluluğun ve huzurun olmasa malın mülkün ne anlamı var. Bunu en iyi hastalandığız veya bir başımıza büyük bela ve musibetler geldiği zaman anlıyoruz. Aile aynı sağlık gibidir. Aile bir toplumun temel yapı taşıdır. Ailemizin hayatımızda ayrı bir yeri ve önemi vardır. Aile bağlarını güçlü tutmalı ve aile içi iletişimimizi koparmamalıyız. Sevgiyi, saygıyı, yardımlaşmayı, paylaşmayı, birçok duyguyu aileden öğreniriz.
***
Aile insanı insan yapan değerlerin en başında gelen bir unsurdur. Aile, bizlere verilen en önemli servet ve nimettir. Ailesiz bir insan bir vücudun uzuvsuz yaşaması gibidir. Ama bazen insanoğlu bu değerli nimetin kıymetini ve değerini bilmiyor. Hâlbuki düşünüldüğünde bu mutluluğu yaşamak isteyen onlarca, yüzlerle, binlerce kimsesiz çocuk ve kimsesizler vardır. Onlar her gece uyumadan önce bir aileleri olmadığı için üzülür ve bir aileye sahip olmak için dua ederler. Varken kıymet bilmeyenler ithaf olunur.
***
Ailede evin direği baba, aile bireylerinin hepsini düşünmek zorundadır. Baba çınar gibidir gölgesi yeter. Babanın geçindirmesi gereken bir yuvası vardır. Sadece ihtiyaç yönünden değil, sevgi, saygı bakımından da evi koruyup kollaması gerekir. Yoksa sadece ihtiyaçları karşılayan bir babanın aile diye bir duygusu olmaz. Kişi ailesinden öğrendiği ile yaşar. Yaşamımızda çizdiğimiz yolda mutlaka ailemizden aldığımız kırıntılar vardır.
***
Bir kişi ne kadar iyi yetiştirilse o kadar iyi yaşar. Gelelim anneye; Evin en önemli ve en değerli olanı ise annedir. İşte o her şeyin en iyisini sonuna kadar hak edendir. Anne, bizimle en çok ilgilenen, bizi en iyi şekilde yetiştirendir. Anneler için çocukları, kendisi bu dünyadan göçünceye kadar hep gözünde çocuktur. En önemlisi bizden sevgisini esirgemeyendir, gözünü üzerimizden çekmeyendir. Eşin, dostun, arkadaşın bir bakmışsın hayatından çıkar; geriye dönüp bakınca her zaman yanında ailen kalır.
***
Rabbin ondan başkasına ibadet etmemenizi ve anne babaya iyilik etmenizi emretmiştir. İkisinden birisi yahut her ikisi senin yanında yaşlılık çağına ulaşırsa, sakın onlara öf bile deme; onları azarlama, onlara güzel söz söyle. (İsra Suresi 23-24)
Peki, şimdi soralım kendimize, biz bu öğütte var mıyız?
