Rasûlüllah (sav)`a sevdali çocuklar yetistirmek

Yasadigimiz bu asir, mü`minler açisindan "örnek insan hasreti"nin çekildigi ve "örnek insan ihtiyaci"nin giderilemedigi çorak bir asirdir. Müslümanlar hiçbir asirda bu kadar örnek insan hasreti çekmemisler ve bu kadar örnek insan ihtiyacini giderememe fukaraligiyla karsi karsiya gelmemislerdir.

Bunun en büyük sebebi, Müslümanlarin Peygamberlerinin Allahû Teâla tarafindan kendilerine bir "Üsve-i Hasene" (Güzel Örnek/Önder) olarak gönderildiginin suurunda olmamalaridir. Veya bu gerçegi, bilerek veya bilmeyerek ihmale ugratmalaridir. Rabbimizin uyarisi:

"Süphesiz sizin için Allah`in Rasûlü`nde Üsve-i Hasene/güzel örnek vardir." (Ahzab Sûresi/21)

Rasûlüllah (sav)`in hayati, bir güzellikler yumagidir. Güzel bir hayat yasamak ve güzel sözlülerden olmak isteyen herkes için Rasûlüllah (sav)`in hayatinda örnek vardir. Sunu bilelim ki; Islâm ümmeti için yegâne hayat örnek ve önderi Hz. Muhammed (sav)`dir. O`nu tanimak ve O`na uymak, Allahû Teâla`yi tanimanin ve sevmenin alâmeti kilinmistir. Allahû Teâla buyuruyor:

"De ki, siz gerçekten Allah`i seviyorsaniz Bana uyun ki, Allah da sizi sevsin ve suçlarinizi bagislasin. Çünkü Allah çok esirgeyici ve bagislayicidir."(Âli Imran Sûresi/ 31)

Allahû Teâla`yi sevmenin yolu, Peygamberi Hz. Muhammed (sav)`e tabi olmaktan geçer. Tabiî ki, Peygamber (sav)`e tabi olmak için de önce O`nu tanimak ve sevmek gerekir. Peygamber (sav)`i sevmeyen ve O`nu tanimayanlar, O`na tabi olamazlar. Bu nedenle diyoruz ki; yeryüzünde Müslüman anne ve babalarin sorumluluklarindan birisi de, kendi çocuklarina "Peygamber muhabbeti"ni asilamalaridir. Yani onlari Peygamber (sav) ile bulusturmalaridir.

"Peygamber muhabbeti" yani Peygamber sevgisi, genelde bütün insanlar için, özelde ise çocuklar için bir ihtiyaçtir. Bundan ötürüdür ki, ashâb-i kirâmin kendi çocuklarina Kur`an ayetlerinden sonra ögrettikleri ilk sey, Rasûlüllah (sav)`in sireti ve sünneti olmustur. Hz. Sa`d b. Ebi Vakkas (ra) diyor ki: "Allah Rasûlü (sav)`nün gazvelerini çocuklarimiza, tipki Kur`an`dan bir sûre ögretir gibi ögretir, ezberletirdik.

"(Terbiyetü`l Evlad Fi`l Islâm/Abdullah Nâsih Ulvan: 1/310, Suriye/1981)Rasûlüllah (sav)`in siretinden ve sünnetinden habersiz yetistirilen bir çocuk medenî olamaz, aksine bedevî olur. Çünkü Rasûlüllah (sav)`i tanimayan bir çocuktan medenî davranislar beklenilmez. Sayet bugün çocuklarimizdan komsularimiz,çevremizdeki insanlar rahatsiz oluyorlarsa, bu onlari Rasûlüllah (sav)`in sevdalilari haline getiremedigimizdendir. Sahâbe neslinden Vehb b. Münebbih (ra) der ki:

"Rasûlüllah (sav) yanan bir mumun yanindan geçse rüzgariyla mumun alevini söndürmez, kamislar üzerinde yürürse ses çikarmazdi!" Düsünün, apartman hayati yasayan bir mü`min anne ve babanin çocugu bu Peygamber`e
sevdalanmissa, komsularini rahatsiz etmesi mümkün müdür?
Peygamber sevgisi, medenîligin mayasidir. Peygamber (sav)`in hayat ve faaliyetini yasamin bütün safhalarinda çocuklarimiz için yegâne örnek kilmak, bütün is ve hareketlerinde, konusmalarinda O`na uymalarini saglamak, onlari medenî olarak yetistirmektir.

Rasûlüllah (sav)`in Medine`ye gelisini "Taleal Bedrü Aleyna?" (Dolunay Veda tepelerinde üzerimize dogdu/ Allah`a dua eden bulundukça sükür bize vacib oldu!) nesidesiyle karsilayan sevinçli Medineli çocuklar, Rasûlüllah (sav)`a
sevdalandirilmis çocuklardi. O çocuklari Rasûlüllah (sav)`a sevdalandiran anne ve babalar, Rasûlüllah (sav)`i evlerine misafir etmeye hazir anne ve babalardi.

Ailece Peygamber (sav) ile bulusma anina hazir olmaliyiz. Çocuklarimizin istikbalini Peygamber sevgisinde aramaliyiz. Çocuklar, yaratilislari itibariyle Allahû Teâla katinda insanin kurtulusuna sebeb olan kalb-i selime benzerler. Bundan ötürüdür ki, "Çocuklar gibi olmadikça Cennet`e giremezsiniz" denilmistir.

Güller gibi dünyaya gelen çocuklarimizin, ihanete ugramis birer emanet durumuna düsmemeleri, kendileriyle beraber bütün ufuklari atese vermemeleri, çaglarinin son sömürgesi durumunda olmamalari ve çocuksu sölenlerinin bitmemesi için Peygamber sevgisine hava gibi, su gibi ihtiyaçlari vardir. Onlarin bu ihtiyaçlarini mutlaka gidermeliyiz. Çocuklarini Peygamber sevgisinden mahrum birakanlar, onlara en büyük kötülügü edenlerdir.