DÜŞÜMDEN…
Kan ter içinde uyandım rüyamın sensiz dakikalarından…
Kalk gel…
Ne olur gel otur yanıma utangaç ve masum çocuk edalarıyla gözlerin.
Gelirken bir tutam deniz kokusu getir ve bırak saçlarıma. Ferahlığıyla maviliğin, ellerinde bulayım tertemiz suların saflığını…
Issız ve çığlıksız duygularınla karşımda otururken sen, ben bulamayayım duygularımın karşılığını. Zar zor geçirirken seni ve bırakırken ellerimi, ardından, hissediyordun çektiğim sancıları.
Her şey yarım kaldı aslında.
Bırakıp gittiğin gibi duruyor aynı yerinde.
Önü zifir duyguların ardı ise sessizlik.
Gözlerin yok.
Saçların yok.
Hele o gülüşlerinin sıcaklığı…
Unutulmamış duygular, en güzel yerinde yarım kaldı bir parça saf.
Bir sızı bıraktın ve ben o zifirlerden kurtulma telaşlarımda bir kez daha batıyorum gecenin tam ortasına…
Hatırlamamak istiyorum seni ya şarkılar saplanıyor bıçak gibi göğsüme, ya dolunay uzaklarda seni arayan boş gözlerime.
Gelse diyorum doğsa güneş gibi gecemin tam içine, uzaklar takılıyor boğazıma ve düğümlerim bitmiyor; ardından hıçkırıklara boğuluyor, gözyaşlarımda kalıyor özlemlerim. Yalanmış sevdası desem, bakışların geliyor aklıma. İçinde gördüklerim dünyalara bedelken, ben yanındayken aldıkları ifadeler…
Ya hissettirdikleri…
Bilmem ki nasıl anlatılır bu duygu, hangi kelimeye sığar anlamları…
Düşümden fışkırıyorsun geceme…
Gelse diyorum şimdi gelse…
Rüyada olsa gördüklerim bir kere sarılsam.
Sadece bir kez, menekşe kokusunu çeksem bir kere içime.
Belki son bulacak iç çekmelerim. Ne olur gel…
Deniz kokusunda gel, meltem esintisiyle gel.
Dolunayla gel geceme, baharla gel gündüzlerime, sene de bir defa açan kardelenler gibi sadece bir defa gel ellerime, özlemle gel, ama sadece SEN koksun saçların…
Şerife ÇİMEN
13/06/2009
01:40
