YAŞAM - Benim adım Furkan Türkmen, 18 yaşındayım ve aşağıda ki mektubu size yazdım, okumanızı rica ederim.

Hastaneye ilk yattığımda hiçbir şeyden haberim yoktu. Ailem öğrendi fakat durumu benden sakladılar. Hastalığımı ben kendim öğrendim. Bu hiç kolay olmadı ama kabullenmem lazımdı. Tedavisi çok zor geçiyordu, acı çekiyordum. Ancak şu var ki acı çektikçe güçlendiğimi bilmiyordum.

Kendi kendime sürekli hatırlatıyordum: ? İyileşmek zorundaydım?. Bu acılar tarif edilemez ve sanırım beni sadece bu hastalığı yaşamış olanlar anlayabilir. Bu hastalığı Ailem ve LÖSEV Ailesi sayesinde atlattım, bu hastalıkta moralimi hiç bozmadım dedim ki kendime ?bu hastalık geldi ve gidecek.?

LÖSEV Ailesi bana maddi ve manevi açıdan çok yardım etti. Sadece bununla kalmadı, bana problemlerin nasıl üstesinden geleceğimi de öğretti. Aslında bu hastalığın düşündüğümüzden daha kolay olduğunu öğretti. Bu hastalıktan sonra sosyal olmayı da öğretti. LÖSEV Ailesi bunları hayatıma kattı. Onlara çok Teşekkür ederim.

LÖSEV sizin yaptığınız yardımlarla ayakta kalıyor ve bizim gibi hasta çocukların hayatlarını değiştiriyor. Bu hafta bizim haftamız. Sizlerde lösemili çocuklar haftasında bizim ve LÖSEV´in yanında olun.