BENİMLE OLDUN MU HİÇ…
Yıldızlarda terk etmiş geceyi sessizce ve habersizce senin gittiğin gibi…
Arıyor gözlerim gökyüzünde bir tek ışıltıyla sana bir haber yollamak için, kapanıyor gözlerim yokluğunun karanlığına…
Sen hiç kapkara çıktın mı sabahlara gecelerde yalnızken.
Şarkıların içine bıçak gibi saplandığı melodilerini dinledin mi hiç gözlerin nemlenerek, bıraktın mı duygularını bomboş sayfalara gözyaşlarınla sırılsıklam olmuş kâğıtlar şahit oldu mu hiç yalnızlığına…
Bir taraftan, içinde küçücük bir kuş çırpınırken gelişlerinin hayaliyle, güneşi yükselttin mi doğudan uykusuz gözlerinin tam içine…
Gemileri seyrettin mi hiç şehrin en yüksek ve ıssız tepesinden, hayallerini kurdun mu ardından el sallayıp veda ettiğin o anın…
Burnunda bir hanımeli kokusunda hiç kala kaldın mı çıldırtan yalnızlığında…
Ağzında zehir gibi kekremsi tadıyla, şarabı içtin mi şişelerce, meze yaptığın sensizlik içindeki çaresizliğinde…
Üstün başın paramparça odlu mu, koşuştururken sağa sola, sorarken bir gören var mıdır son zamanlarda…
Küçücük bir çocuğun saçlarını okşadın mı hiç, ağladın mı karagözlerine bakarken, hatırladın mı çocuksu saf hallerini…
Tüm cesaretimi toplayıp yazacaklarına, eline aldığın kalemleri kırdın mı defalarca…
Telefonları çarptın mı duvarlara, eline geçeni fırlattın mı yerlere hiçbirinde ellerinin izleri yok artık diye…
Ya, sırf sen seviyorsun diye cebindeki bütün paranı verdin mi sokak çocuklarına…
İçinde adın geçen şarkıları yüzlerce kez dinledin mi son ses kulakların çınlayıncaya kadar…
Peki ya hiç özledin mi sen…?
Aynada bakarken solgun yüzüne, gördün mü gözlerimi…
Hiç sevdin mi sen içinde hep bir çocuk büyüterek…
Peki ya hiç öldün mü her gün sensiz yaşarken, varlığını bilerek…
Paylaştın mı hiç dünya ile ölümü, ne cennetsiz ne cehennemsiz sadece sensiz ölümü bilerek…
Bütün bunları rüya sanıp uyanmak istedin mi hiç gecenin tam ortasına…
Ben SEN oldum, sen BENİMLE oldun mu hiç….
Şerife ÇİMEN
13 / 06 / 2009
02: 30
